Rozdział 16 - Przysługa

Elena's POV

Gorące krople płynu do kąpieli spływały wzdłuż mojego ciała. Zmywały cały bród, który pozostał na mojej skórze z pobytu w zardzewiałej celi. Moje napięte dotychczas mięśnie, odprężyły się. Przebiegłam palcami po brązowych lokach, pozwalając im przemoknąć.

Sięgnęłam dłonią w dół prysznica, by złapać butelkę od szamponu, jednak moje dłonie zbyt mocno się trzęsły. Zanim zdałam sobie z tego sprawę, butelka wyleciała z moich palców, lądując na mojej obolałej i bladej stopie.

Przygryzłam dolną wargę, by powstrzymać spływające łzy bólu na wypadek, gdyby Pan Troskliwy podsłuchiwał mnie pod łazienką. Trzymałam wargę pomiędzy zębami, schylając się po szampon. Użyłam wielu niecenzuralnych słów w głowie; dlaczego to wszystko mi się przytrafia?

Gdy tylko zmyłam bąbelki z moich długich i niesfornych włosów, po prostu stałam w miejscu. Woda przysłaniała mi pole widzenia, ale czułam się świetnie, wręcz cudownie. Prysznice w Trisumber były okropne i brudne. Stało się w dużym pomieszczeniu z 10 innymi dziewczynami i myło się razem. To było niekomfortowe i męczące. Wszystko w Trisumber było torturą.

Zaraz po tym jak się zamyśliłam, drzwi od łazienki otworzyły się. Podskoczyłam, zaskoczona, zasłaniając się czarną zasłonką prysznicową.

- To tylko ja, słońce - powiedziała Ann. Położyła niebieską sukienkę na blacie. Mam dość noszenia sukienek!

- Dziękuję - wyszeptałam. Ann posłała mi spojrzenie z którego nic nie potrafiłam wyczytać, a jej usta zaciśnięte były w prostej linii.

- Bardzo dobrze. Daj mi znać, jak będziesz gotowa - próbowała się uśmiechnąć, ale widziałam, jak walczy z emocjami. Drzwi się zamknęły, a ja znów starałam się zrelaksować, jednak stałam tam z bolącym brzuchem.

Nie byłam pewna co myśleć o Ann. Była kimś, z kim mogłam się porównywać, jednak poślubiła potwora, a jej syn... Cóż, tez nie wiem co czuję wobec niego. Ta cała sytuacja mnie wykańczała. Powinnam się otworzyć na Ann, Katie i Harry'ego. Jednak nie mogłam. Nie mogłam się przyzwyczaić, że teraz to moja rodzina, a nie moi wrogowie.

Nawet nie chodziło o Desmonda, ale byli z nim powiązani. Do diabła, Harry ma jego krew. Wszyscy wyglądają idealnie na zewnątrz, ale jaki Harry jest w środku? Jest miły czy to jego demoniczna zagrywka?

Woda spływała po mnie strumieniami, zaczęło mi być zimno. Wzdychając, zakręciłam wodę i owinęłam się w ręcznik. Wzięłam kolejny by wytrzeć włosy, pozwalając im później opaść i marznąć z powrotem.

Wskoczyłam w majtki i założyłam czerwony stanik. Prychnęłam, czując aluzję do ‘seksapilu’ i rozmiar miseczki - D. Ci ludzi na prawdę bardzo się starali zdobyć moją dobrą stronę. Stanik był nieco za duży, ale na szczęście pod sukienką nie można ocenić biustu, dopóki się go nie zobaczy. Tak czy inaczej, dobrze się czułam w czystych ubraniach.

Odetchnęłam głęboko, zanim otworzyłam drzwi. Poczułam się zagubiona, dopóki nie zobaczyłam Annetty, nadchodzącej z końca korytarza. Ruszyłam w jej stronę. Jej oczy przeskanowały moje już czyste ciało.

- Elena - zabrzmiała na zaskoczoną. Zmarszczyłam brwi, ale postanowiłam zapytać.

- Przepraszam, że ci przeszkadzam, ale um... - uciszyłam się, zdając sobie sprawę, że nie mam dokąd iść. Annette rzuciła mi zirytowane spojrzenie. - Nieważne - westchnęłam cicho. Annette mruknęła, odwracając się z powrotem.

Zaczęłam iść powoli korytarzem, patrząc na rodzinne zdjęcia, wiszące idealnie prosto na ścianach. Na wszystkich fotografiach z wcześniejszych lat nikt się nie uśmiechał. Wszyscy wyglądali... Prawie jakby... smutno. Zatrzymałam się nagle przy jednym ze zdjęć. Na górze ramki było napisane: 3020.

Rodzina była w ogrodzie pełnym czerwonych róż. Słońce jasno świeciło, a w tle widziałam latające małe ptaszki. Jednak ludzie na zdjęciu wyglądali, jakby mieli złamane serca. Włosy Desmonda były wysoko postawione w powietrzu, podczas gdy Ann stała obok niego z najbardziej przyklejonym uśmiechem na ustach, jakim widziałam. Katie miała skrzyżowane ramiona  na piersi i wydymała wargi. Najwięcej bólu sprawiał mi Harry. Ostrożnie próbowałam zbadać jego martwą mimikę, pomiędzy lśniącymi, mokrymi oczami. W tym momencie wiedziałam, że ten mężczyzna ma jakąś historię do opowiedzenia. Co się stało w 3020? Co się stało z Harrym, gdy miał zaledwie 6 lat?

Prawdopodobnie tylko upuścił swoje lody. Moja podświadomość przewróciła oczami, ale wiedziałam, że stało się coś więcej. Coś jest w jego oczach. Jakby błag...

- Elena? - poskoczyłam, odwracając się, by ujrzeć Harry'ego patrzącego na mnie z góry. Zniżył się nieco, a ja zaczęłam ciężej oddychać, przygryzając wargę.

- Ja tylko... Ja, um... - zaczęłam się jąkać, moje policzki zrobiły się czerwone, a temperatura mi podskoczyła.

- Wszystko okej? - zapytał, koncentrując się na mojej twarzy. Mentalnie wywróciłam oczami, ale w rzeczywistości tylko szybko kiwnęłam głową.

Harry podniósł jedną z brwi. Dalej przygryzałam wargi, dopóki postawa Harry'ego się zmieniła.

- Chodź, mama cię szukała - Harry wyciągnął mnie z mojego zamyślenia i poprowadził przez korytarz. Spojrzałam szybko zza ramienia na portret. Zastanawiałam się, czy zapytać o niego Harry'ego, ale wtedy przypomniałam sobie przypomniałam, że co z tego, iż wyjawi mi swoje najgorsze sekrety, skoro ja nigdy swoich nie wyjawię?

Nie chcę go znać.

Gdy z powrotem odwróciłam głowę, zamarłam. Krew zamarzła mi w żyłach, a serce przyspieszyło. Jego głośne kroki odbijały się echem po holu, gdy szedł w naszą stronę.

Stanął, gdy był kilka kroków od nas. Cofnęłam się, chcąc powiększyć dystans między nami.

- Ahh, mała panienka, którą chciałem zobaczyć. Źle to wyglądało, gdy poszedłem do twojej celi, a ciebie tam nie było - zazgrzytał zębami, przenosząc wzrok na syna. Poczułam rękę Harry'ego na moich plecach. Chciałam uciec, jednak jego bliskość była w tym wypadku lepszym wyborem.

- Potrzebowała przygotować się na dzisiejszą kolację - zawarczał Harry. Odkaszlnęłam, potrzebując powietrza. Nie byłam przygotowana na Czwartą Wojnę Światową**. Nie teraz.

Desmond uśmiechnął się szeroko, na co moje ciało zesztywniało.

- Oczywiście. Jednak potrzebuję jej, by spełniła mi przysługę.

Ręka Harry'ego kreśliła kółka na moich plecach. Odsunęłam się od jego dotyku, nie byłam na to gotowa.

- Jaką przysługę? - zapytał, kaszląc przed tym. Czułam się winna, ale musiał zrozumieć, że nie jestem cała jego.

Desmond przesunął się, opierając się o jedną ze ścian.

- Musi tylko dać swojemu ojcu znać kogo poślubi - jego oczy były we mnie utkwione, a ja mentalnie zaczęłam płakać, krzyczeć i umierać. Wszystko się we mnie gotowało. Jednak w rzeczywistości wciąż tam stałam, nie będąc zdolną do jakiegokolwiek ruchu.

* przypominamy tylko, że cała akcja dzieje się w 3034 roku.

** "pisząc 4 wojna światowa, naprawdę miałam ją na myśli. Przypominam, że historia dzieje się w 3034 roku, więc wiele przez ten czas się działo, ale więcej o wojnie dowiecie się w późniejszych rozdziałach" - autorka.

@@@@@

GDZIE TA KOLACJA JA SIĘ PYTAM?!

Desmond, przerażasz mnie. Chociaż zawsze mam słabość do czarnych charakterów. :D (@SweetsLucky).

Z tego co zauważyłyśmy nasz eksperyment się nie powiódł. Przed dodatkowym rozdziałem 27 komentarzy, przed zwykłym rozdziałem 8. TheAmmannka kazała mi was zachęcić byście komentowali. I cóż, chyba nie będziemy się więcej bawić w niespodzianki, jak to tak z wami bywa. 

SO, KOMENTUJEMY LUDZIE! :D

Rozdział dodany bardzo późno, ale wciąż zmieściłam się w piątku! Niestety zaczyna się gorący sezon na studiach i jedyne na co mamy czas (kto go ma ten ma. :D) to czas na naukę. 

Mamy wielką prośbę, odprawcie jakieś modły, dzikie pląsy przy ognisku czy po prostu trzymajcie kciuki za nasze kolokwia i inne pierdoły. Tego jest naprawdę masa.

Z góry dziękujemy, gdyż mamy nadzieje, że jednak ktoś o nas pomyśli. (dam nawet pogrubienie, żebyście myślały, że to ważne. :D)

P.S. Czy ktoś da znać, co z tymi obrazkami w komentarzach? :)

Lokowanie produktów:
Caged - WATTPAD
Crooked Love - WATTPAD

Pozdrawiamy! :D

The Ammannka & SweetsLucky x